Helicobacter pylori (Hp), jedna z najczęstszych chorób zakaźnych u ludzi. Jest czynnikiem ryzyka wielu chorób, takich jak wrzód żołądka, przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka, gruczolakorak żołądka, a nawet chłoniak tkanki limfatycznej związanej z błoną śluzową (MALT). Badania wykazały, że eliminacja Hp może zmniejszyć ryzyko raka żołądka, zwiększyć odsetek wyleczeń wrzodów, a obecnie konieczne jest połączenie z lekami, które mogą bezpośrednio wyeliminować Hp. Dostępnych jest wiele opcji eradykacji klinicznej: leczenie pierwszego rzutu infekcji obejmuje standardową terapię potrójną, poczwórną terapię wykrztuśną, terapię sekwencyjną i terapię skojarzoną. W 2007 roku American College of Gastroenterology połączył terapię potrójną z klarytromycyną jako terapię pierwszego rzutu w celu eradykacji osób, które nie otrzymywały klarytromycyny i nie miały alergii na penicylinę. Jednakże w ostatnich dziesięcioleciach w większości krajów wskaźnik eradykacji standardowej terapii potrójnej wynosił ≤80%. W Kanadzie wskaźnik oporności na klarytromycynę wzrósł z 1% w 1990 r. do 11% w 2003 r. Wśród leczonych osób wskaźnik oporności na lek przekroczył nawet 60%. Główną przyczyną niepowodzenia eradykacji może być oporność na klarytromycynę. Raport konsensusowy z Maastricht IV na obszarach o wysokiej oporności na klarytromycynę (wskaźnik oporności ponad 15% do 20%), zastąpienie standardowej terapii potrójnej terapią poczwórną lub sekwencyjną z użyciem środka wykrztuśnego i/lub bez plwociny, podczas gdy karat Terapia poczwórna może być również zastosowana jako pierwsza -liniowa terapia w obszarach o niskiej oporności na mycynę. Oprócz powyższych metod, jako alternatywne leczenie pierwszego rzutu sugerowano również wysokie dawki IPP z amoksycyliną lub alternatywne antybiotyki, takie jak ryfampicyna, furazolidon, lewofloksacyna.

Udoskonalenie standardowej terapii potrójnej

1.1 Terapia poczwórna

W miarę zmniejszania się wskaźnika eradykacji standardowej terapii potrójnej, terapia poczwórna ma wysoki wskaźnik eradykacji. Shaikh i in. leczono 175 pacjentów z zakażeniem Hp, stosując analizę i intencję zgodnie z protokołem (PP). Wyniki analizy zamiaru leczenia (ITT) pozwoliły ocenić stopień eradykacji standardowej terapii potrójnej: PP=66% (49/74, 95% CI: 55-76), ITT=62% (49/79, 95% CI: 51-72); terapia poczwórna ma wyższy wskaźnik eradykacji: PP = 91% (102/112, 95% CI: 84-95), ITT = 84%: (102/121, 95% CI: 77 ~ 90). Chociaż wskaźnik powodzenia eradykacji Hp zmniejszał się po każdym nieudanym leczeniu, poczwórne leczenie nalewką okazało się mieć wysoki wskaźnik eradykacji (95%) jako lekarstwo na niepowodzenie standardowej potrójnej terapii. W innym badaniu również wyciągnięto podobny wniosek: po niepowodzeniu standardowej terapii potrójnej i potrójnej terapii lewofloksacyną, wskaźnik eradykacji poczwórnej terapii barem wyniósł odpowiednio 67% i 65% u osób uczulonych na penicylinę lub otrzymujących duże dawki. cykliczne antybiotyki laktonowe, preferowana jest także poczwórna terapia wykrztuśna. Oczywiście stosowanie poczwórnej terapii nalewką wiąże się z większym prawdopodobieństwem wystąpienia działań niepożądanych, takich jak nudności, biegunka, ból brzucha, smoliste stolce, zawroty głowy, ból głowy, metaliczny posmak itp., ale ponieważ środek wykrztuśny jest szeroko stosowany w Chinach, jest to stosunkowo łatwe do uzyskania i charakteryzujące się wyższym stopniem eliminacji, mogą być stosowane jako leczenie lecznicze. Warto promować się w klinice.

1,2 KWT

SQT leczono PPI + amoksycyliną przez 5 dni, następnie leczono PPI + klarytromycyną + metronidazolem przez 5 dni. Obecnie zaleca się SQT jako terapię pierwszego rzutu w celu eradykacji Hp. Metaanaliza sześciu randomizowanych, kontrolowanych badań (RCT) w Korei oparta na SQT wynosi 79,4% (ITT) i 86,4% (PP), a eradykacja SQT przez HQ jest wyższa niż w przypadku standardowej terapii potrójnej, 95% CI: 1,403 ~ 2.209), mechanizm może polegać na tym, że pierwsze 5d (lub 7d) wykorzystują amoksycylinę do zniszczenia kanału wypływu klarytromycyny w ścianie komórkowej, zwiększając skuteczność działania klarytromycyny. SQT jest często stosowany jako remedium na niepowodzenie standardowej potrójnej terapii za granicą. Jednakże badania wykazały, że wskaźnik eradykacji terapii potrójnej (82,8%) w dłuższym czasie (14 dni) jest wyższy niż w przypadku klasycznej terapii sekwencyjnej (76,5%). Jedno z badań wykazało również, że nie było istotnej różnicy we wskaźnikach eradykacji Hp pomiędzy SQT a standardową terapią potrójną, co może być związane z większym odsetkiem oporności na klarytromycynę. SQT ma dłuższy przebieg leczenia, co może zmniejszyć podatność pacjenta na leczenie i nie jest odpowiednia dla obszarów o dużej oporności na klarytromycynę, dlatego też SQT można rozważyć w przypadku przeciwwskazań do stosowania nalewki.

1.3 Terapia towarzysząca

Leczeniem towarzyszącym jest IPP w skojarzeniu z amoksycyliną, metronidazolem i klarytromycyną. Metaanaliza wykazała, że ​​wskaźnik eradykacji był wyższy niż w przypadku standardowej terapii potrójnej. Inna metaanaliza wykazała również, że wskaźnik eradykacji (90%) był znacznie wyższy niż w przypadku standardowej terapii potrójnej (78%). Konsensus z Maastricht IV sugeruje, że SQT lub terapię skojarzoną można stosować w przypadku braku środków wykrztuśnych, a wskaźniki eradykacji w przypadku obu terapii są podobne. Jednakże w obszarach, gdzie klarytromycyna jest oporna na metronidazol, bardziej korzystne jest jednoczesne leczenie. Ponieważ jednak terapia towarzysząca składa się z trzech rodzajów antybiotyków, w przypadku niepowodzenia leczenia wybór antybiotyku będzie ograniczony, dlatego nie jest zalecany jako pierwszy plan leczenia, z wyjątkiem obszarów opornych na klarytromycynę i metronidazol. Stosowany głównie na obszarach o niskiej oporności na klarytromycynę i metronidazol.

1.4 terapia wysokimi dawkami

Badania wykazały, że zwiększenie dawki i/lub częstotliwości podawania IPP i amoksycyliny przekracza 90%. Uważa się, że bakteriobójcze działanie amoksycyliny na Hp jest zależne od czasu i dlatego skuteczniejsze jest zwiększenie częstotliwości podawania. Po drugie, gdy pH w żołądku utrzymuje się w przedziale od 3 do 6, replikację można skutecznie zahamować. Kiedy pH w żołądku przekroczy 6, Hp nie będzie się już replikować i jest wrażliwy na amoksycylinę. Ren i wsp. przeprowadzili randomizowane, kontrolowane badania z udziałem 117 pacjentów z dodatnim wynikiem testu Hp. Grupie otrzymującej dużą dawkę podawano amoksycylinę 1 g trzy razy na dobę i rabeprazol 20 mg dwa razy na dobę, a grupie kontrolnej podawano amoksycylinę 1 g trzy razy na dobę i rabeprazol. 10 mg dwa razy na dobę, po 2 tygodniach leczenia, wskaźnik eradykacji Hp w grupie otrzymującej dużą dawkę wyniósł 89,8% (ITT), 93,0% (PP), znacznie wyższy niż w grupie kontrolnej: 75,9% (ITT), 80,0% (PP), P <0,05. Badanie przeprowadzone w USA wykazało, że przy stosowaniu esomeprazolu 40 mg, ld + amoksycyliny 750 mg, 3 dni, ITT = 72,2% po 14 dniach leczenia, PP = 74,2%. Franceschi i in. retrospektywnie przeanalizowano trzy terapie: 1 standardowa terapia potrójna: lansoola 30mg, bid, klarytromycyna 500mg, bid, amoksycylina 1000mg, bid, 7d; 2 terapia wysokodawkowa: Lansuo Karbazol 30 mg, 2 razy dziennie, klarytromycyna 500 mg, 2 razy dziennie, amoksycylina 1000 mg, 3 razy dziennie, przebieg leczenia 7 dni; 3SQT: lanzoprazol 30 mg, bid + amoksycylina 1000 mg, leczenie dwa razy przez 5 dni, lansoprazol 30 mg dwa razy na dobę, karat. Dawkę 500 mg dwa razy na dobę i tynidazol 500 mg dwa razy na dobę leczono przez 5 dni. Wskaźniki eradykacji trzech schematów leczenia wynosiły: 55%, 75% i 73%. Różnica pomiędzy terapią wysokodawkową a standardową terapią potrójną była istotna statystycznie i porównano ją z SQT. Nieistotne statystycznie. Oczywiście badania wykazały, że terapia dużymi dawkami omeprazolu i amoksycyliny nie poprawiła skutecznie wskaźników eradykacji, prawdopodobnie ze względu na genotyp CYP2C19. Większość IPP jest metabolizowana przez enzym CYP2C19, więc siła metabolitu genu CYP2C19 może wpływać na metabolizm PPI. Esomeprazol jest metabolizowany głównie przez enzym cytochromu P450 3 A4, co może w pewnym stopniu zmniejszać wpływ genu CYP2C19. Ponadto, oprócz IPP, jako alternatywę w leczeniu dużymi dawkami zaleca się również amoksycylinę, ryfampicynę, furazolidon i lewofloksacynę.

Połączony preparat mikrobiologiczny

Dodanie mikrobiologicznych środków ekologicznych (MEA) do standardowej terapii może zmniejszyć działania niepożądane, ale nadal kontrowersyjne jest, czy można zwiększyć stopień eradykacji Hp. Metaanaliza wykazała, że ​​potrójna terapia B. sphaeroides w połączeniu z samą potrójną terapią zwiększała wskaźnik eradykacji Hp (4 randomizowane badania kontrolowane, n=915, RR=1,13, 95% CI: 1,05) ~1,21), a także zmniejszała działania niepożądane, w tym biegunka. Zhao Baomin i in. wykazało również, że połączenie probiotyków może znacząco poprawić wskaźnik eradykacji, nawet po skróceniu czasu leczenia, wskaźnik eradykacji jest nadal wysoki. Badanie z udziałem 85 pacjentów z dodatnim wynikiem testu Hp zostało losowo podzielone na 4 grupy otrzymujące Lactobacillus 20 mg dwa razy na dobę, klarytromycynę 500 mg dwa razy na dobę i tynidazol 500 mg dwa razy na dobę. , B. cerevisiae, Lactobacillus w połączeniu z bifidobakteriami, placebo przez 1 tydzień, wypełniaj kwestionariusz dotyczący badania objawów co tydzień przez 4 tygodnie, 5 do 7 tygodni później, aby sprawdzić infekcję, badanie wykazało: grupa probiotyków i komfort Nie stwierdzono znaczących różnica w szybkości eradykacji pomiędzy grupami, ale wszystkie grupy probiotyczne były skuteczniejsze w zapobieganiu działaniom niepożądanym niż grupa kontrolna i nie było znaczącej różnicy w częstości występowania działań niepożądanych pomiędzy grupami probiotycznymi. Mechanizm, za pomocą którego probiotyki eliminują Hp, jest nadal niejasny i może hamować lub dezaktywować konkurencyjne miejsca adhezji i różne substancje, takie jak kwasy organiczne i bakteriopeptydy. Jednakże niektóre badania wykazały, że połączenie probiotyków nie poprawia wskaźnika eradykacji, co może być związane z dodatkowym działaniem probiotyków tylko wtedy, gdy antybiotyki są stosunkowo nieskuteczne. Nadal istnieje duża przestrzeń badawcza nad probiotykami wspólnymi i potrzebne są dalsze badania nad rodzajami, przebiegami leczenia, wskazaniami i czasem stosowania preparatów probiotycznych.

Czynniki wpływające na tempo eradykacji Hp

Kilka czynników wpływających na eradykację Hp obejmuje oporność na antybiotyki, region geograficzny, wiek pacjenta, palenie tytoniu, przestrzeganie zaleceń, czas leczenia, gęstość bakterii, przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka, stężenie kwasu żołądkowego, indywidualną reakcję na PPI i polimorfizm genu CYP2C19. Obecność. Badania wykazały, że w analizie jednoczynnikowej wiek, miejsce zamieszkania, przyjmowane leki, choroby żołądkowo-jelitowe, choroby współistniejące, historia eradykacji, IPP, przebieg leczenia i przestrzeganie zasad leczenia są powiązane ze wskaźnikami eradykacji. Ponadto niektóre potencjalne choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca, nadciśnienie, przewlekła choroba nerek, przewlekła choroba wątroby i przewlekła choroba płuc mogą być również powiązane ze wskaźnikiem eradykacji Hp. Jednak wyniki obecnego badania nie są takie same i potrzebne są dalsze badania na dużą skalę.