Het meten van fecale Calprotectine wordt beschouwd als een betrouwbare indicator van ontstekingen en talrijke onderzoeken tonen aan dat, hoewel de fecale Calprotectine-concentraties significant verhoogd zijn bij patiënten met IBD, patiënten die lijden aan PDS geen verhoogde Calprotectine-spiegels hebben. Er is aangetoond dat dergelijke verhoogde niveaus goed correleren met zowel endoscopische als histologische beoordeling van ziekteactiviteit.

Het NHS Center for Evidence-based Purchasing heeft verschillende onderzoeken uitgevoerd naar het testen van calprotectine en het gebruik ervan bij het differentiëren van IBS en IBD. Deze rapporten concluderen dat het gebruik van calprotectinetests verbeteringen in het patiëntenbeheer ondersteunt en aanzienlijke kostenbesparingen oplevert.

Fecale Calprotectine wordt gebruikt om onderscheid te maken tussen PDS en IBD. Het wordt ook gebruikt om de werkzaamheid van de behandeling te beoordelen en het risico op opflakkeringen bij IBD-patiënten te voorspellen.

Kinderen hebben vaak iets hogere Calprotectine-spiegels dan volwassenen.

Het is dus noodzakelijk om CAl-detectie uit te voeren voor een vroege diagnose.