C-Peptide (C-Peptide) is een verbindend peptide samengesteld uit 31 aminozuren met een molecuulgewicht van ongeveer 3021 Dalton. De β-cellen van de pancreas synthetiseren pro-insuline, een zeer lange eiwitketen. Pro-insuline wordt onder invloed van enzymen in drie segmenten opgesplitst en de voor- en achtersegmenten worden opnieuw met elkaar verbonden om insuline te vormen, die is samengesteld uit een A- en een B-keten, terwijl het middelste segment onafhankelijk is en bekend staat als het C-peptide. . Insuline en C-peptide worden in equimolaire concentraties uitgescheiden en nadat ze in het bloed zijn terechtgekomen, wordt het grootste deel van de insuline door de lever geïnactiveerd, terwijl C-peptide zelden door de lever wordt opgenomen. Bovendien is de afbraak van C-peptide langzamer dan insuline, waardoor de De concentratie van C-peptide in het bloed is hoger dan die van insuline, meestal meer dan vijf keer, zodat C-peptide nauwkeuriger de functie van de β-cellen van de eilandjes van de pancreas weerspiegelt. De meting van het niveau van C-peptide kan worden gebruikt voor de classificatie van diabetes mellitus en om de functie van β-cellen van de pancreas van diabetes mellituspatiënten te begrijpen. Meting van het C-peptideniveau kan worden gebruikt om diabetes te classificeren en de functie van β-cellen in de pancreas bij patiënten met diabetes te begrijpen. Momenteel omvatten C-peptide-meetmethoden die veel worden gebruikt in medische klinieken radio-immunoassay, enzymimmunoassay, elektrochemiluminescentie en chemiluminescentie.