C-Peptide (C-Peptide) is een verbindend peptide bestaande uit 31 aminozuren met een molecuulgewicht van ongeveer 3021 Dalton. De β-cellen in de pancreas synthetiseren pro-insuline, een zeer lange eiwitketen. Pro-insuline wordt onder invloed van enzymen afgebroken tot drie segmenten, waarbij het voorste en achterste segment weer met elkaar verbonden worden tot insuline, dat bestaat uit een A- en een B-keten, terwijl het middelste segment onafhankelijk is en bekend staat als C-peptide. Insuline en C-peptide worden in equimolaire concentraties uitgescheiden en na opname in het bloed wordt het grootste deel van de insuline geïnactiveerd door de lever, terwijl C-peptide zelden door de lever wordt opgenomen. Bovendien verloopt de afbraak van C-peptide langzamer dan die van insuline, waardoor de concentratie van C-peptide in het bloed hoger is dan die van insuline, meestal meer dan 5 keer zo hoog, waardoor C-peptide de functie van de β-cellen in de pancreas beter weerspiegelt. Het meten van de C-peptidespiegel kan worden gebruikt voor de classificatie van diabetes mellitus en om de functie van pancreas-β-cellen bij diabetespatiënten te begrijpen. Het meten van de C-peptidespiegel kan worden gebruikt om diabetes te classificeren en de functie van pancreas-β-cellen bij diabetespatiënten te begrijpen. Momenteel worden in medische klinieken veel C-peptidemeetmethoden gebruikt, waaronder radioimmunoassays, enzymimmunoassays, elektrochemiluminescentie en chemiluminescentie.