Achtergrondkennis

Menselijke rode bloedcelantigenen worden ingedeeld in verschillende bloedgroepsystemen, afhankelijk van hun aard en genetische relevantie. Sommige bloedgroepen zijn incompatibel met andere bloedgroepen en de enige manier om het leven van een patiënt te redden tijdens een bloedtransfusie is door de ontvanger het juiste bloed van de donor te geven. Transfusies met incompatibele bloedgroepen kunnen leiden tot levensbedreigende hemolytische transfusiereacties. Het ABO-bloedgroepsysteem is het belangrijkste klinische leidende bloedgroepsysteem voor orgaantransplantatie, en het Rh-bloedgroeptyperingssysteem is een ander bloedgroepsysteem dat, na de ABO-bloedgroep, het tweede is bij klinische transfusie. Het RhD-systeem is het meest antigene van deze systemen. Naast transfusiegerelateerd lopen zwangerschappen met moeder-kind Rh-bloedgroepincompatibiliteit een risico op neonatale hemolytische ziekte, en screening op ABO- en Rh-bloedgroepen is routinematig geworden. Hepatitis B-oppervlakteantigeen (HBsAg) is het buitenste schileiwit van het hepatitis B-virus en is op zichzelf niet infectieus, maar de aanwezigheid ervan gaat vaak gepaard met de aanwezigheid van het hepatitis B-virus, dus het is een teken van infectie met het hepatitis B-virus. Het kan worden aangetroffen in het bloed, speeksel, moedermelk, zweet, tranen, neus-keelholteafscheidingen, sperma en vaginale afscheidingen van de patiënt. Positieve resultaten kunnen worden gemeten in het serum 2 tot 6 maanden na infectie met het hepatitis B-virus en wanneer de alanine-aminotransferase 2 tot 8 weken daarvoor verhoogd is. De meeste patiënten met acute hepatitis B zullen vroeg in het beloop van de ziekte negatief worden, terwijl patiënten met chronische hepatitis B positief kunnen blijven voor deze indicator. Syfilis is een chronische infectieziekte die wordt veroorzaakt door de spirocheet Treponema pallidum, die voornamelijk wordt overgedragen via direct seksueel contact. TP kan ook via de placenta aan de volgende generatie worden overgedragen, wat kan leiden tot doodgeboortes, vroeggeboortes en aangeboren syfilitische baby's. De incubatietijd voor TP is 9-90 dagen, met een gemiddelde van 3 weken. De morbiditeit treedt meestal 2-4 weken na de syfilisinfectie op. Bij normale infecties kan TP-IgM als eerste worden gedetecteerd en verdwijnt het na effectieve behandeling, terwijl TP-IgG pas kan worden gedetecteerd na het verschijnen van IgM en langer aanwezig kan zijn. Detectie van TP-infectie blijft tot op heden een van de grondslagen voor klinische diagnose. Detectie van TP-antilichamen is belangrijk voor de preventie van TP-transmissie en behandeling met TP-antilichamen.
AIDS, de afkorting voor Acquired Immuno Deficiency Syndrame, is een chronische en dodelijke infectieziekte die wordt veroorzaakt door het humaan immunodeficiëntievirus (HIV). De ziekte wordt voornamelijk overgedragen via geslachtsgemeenschap en het delen van injectiespuiten, maar ook via moeder-op-kind-overdracht en bloedtransmissie. Testen op HIV-antilichamen is belangrijk voor de preventie van HIV-overdracht en de behandeling van HIV-antilichamen. Virale hepatitis C, ook wel hepatitis C of hepatitis C genoemd, is een virale hepatitis die wordt veroorzaakt door een infectie met het hepatitis C-virus (HCV), voornamelijk overgedragen via bloedtransfusie, prikaccidenten, drugsgebruik, enz. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie bedraagt het wereldwijde HCV-infectiepercentage ongeveer 3% en wordt geschat dat ongeveer 180 miljoen mensen met HCV zijn geïnfecteerd, met ongeveer 35.000 nieuwe gevallen van hepatitis C per jaar. Hepatitis C komt wereldwijd veel voor en kan leiden tot chronische ontstekingsnecrose en fibrose van de lever, en sommige patiënten kunnen cirrose of zelfs hepatocellulair carcinoom (HCC) ontwikkelen. De sterfte als gevolg van een HCV-infectie (sterfte door leverfalen en hepatocellulair carcinoom) zal de komende 20 jaar blijven toenemen, wat een aanzienlijk risico vormt voor de gezondheid en het leven van patiënten en een ernstig maatschappelijk en publiek probleem voor de volksgezondheid is geworden. De detectie van antilichamen tegen het hepatitis C-virus als belangrijke marker voor hepatitis C wordt al lang gewaardeerd door klinische onderzoeken en is momenteel een van de belangrijkste aanvullende diagnostische methoden voor hepatitis C.