Gelek awayên teşhîskirina diyabetê hene. Her rêyek bi gelemperî pêdivî ye ku di roja duyemîn de were dubare kirin da ku diyabetê were tespît kirin.

Nîşaneyên diyabetê polydipsia, polyuria, pirxwarin, û kêmbûna giraniya ne diyar e.

Glîkoza xwînê ya rojiyê, glukoza xwînê ya rasthatî, an jî glukoza xwînê ya OGTT 2h bingeha sereke ya teşhîsa şekir e. Heke nîşanên klînîkî yên tîpîk ên diyabetê tune ne, pêdivî ye ku test were dubare kirin da ku tespîtê were piştrast kirin. (A) Di laboratuarek bi kontrolkirina kalîteyê ya hişk de, HbA1C ku bi rêbazên ceribandina standardkirî ve hatî destnîşankirin dikare wekî standardek pêvek ya tespîtkirina şekir were bikar anîn. (B) Li gorî etiolojiyê, şekir li 4 celeb hate dabeş kirin: T1DM, T2DM, şekirê celebek taybetî û şekirê ducaniyê. (YEK)

Testa HbA1c di du sê mehên borî de asta glukoza xwînê ya navînî dipîve. Awantajên teşhîskirina bi vî rengî ev e ku hûn ne hewce ne rojiyê bigirin û ne jî tiştekî vexwin.

Diyabet bi HbA1c ji% 6.5 mezintir an wekhev tê teşhîs kirin.

Em bijîjkî Baysen dikarin kîta testa bilez a HbA1c ji bo teşhîsa zû ya Diyabetê peyda bikin. Ji bo hûrguliyên bêtir bi xêr hatî.