اچ‌آی‌وی، نام کامل ویروس نقص ایمنی انسانی ویروسی است که به سلول‌هایی که به بدن در مبارزه با عفونت کمک می‌کنند، حمله می‌کند و فرد را در برابر سایر عفونت‌ها و بیماری‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کند. این ویروس از طریق تماس با مایعات خاص بدن فرد مبتلا به HIV منتقل می‌شود. همانطور که همه ما می‌دانیم، این ویروس بیشتر در طول رابطه جنسی محافظت نشده (رابطه جنسی بدون کاندوم یا داروی HIV برای پیشگیری یا درمان HIV) یا از طریق اشتراک‌گذاری تجهیزات تزریق مواد مخدر و غیره گسترش می‌یابد.

اگر درمان نشود،اچ‌آی‌ویمی‌تواند منجر به بیماری ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) شود که یک بیماری جدی در بین همه ماست.

بدن انسان نمی‌تواند از شر اچ‌آی‌وی خلاص شود و هیچ درمان موثری برای اچ‌آی‌وی وجود ندارد. بنابراین، وقتی به بیماری اچ‌آی‌وی مبتلا می‌شوید، تا آخر عمر به آن مبتلا خواهید بود.

خوشبختانه، درمان مؤثر با داروهای HIV (به نام درمان ضد رتروویروسی یا ART) اکنون در دسترس است. اگر داروهای HIV طبق دستور مصرف شوند، می‌توانند میزان HIV در خون (که بار ویروسی نیز نامیده می‌شود) را به سطح بسیار پایینی کاهش دهند. به این حالت سرکوب ویروسی می‌گویند. اگر بار ویروسی فرد آنقدر کم باشد که آزمایشگاه استاندارد نتواند آن را تشخیص دهد، به این حالت بار ویروسی غیرقابل تشخیص گفته می‌شود. افراد مبتلا به HIV که داروهای HIV را طبق دستور مصرف می‌کنند و بار ویروسی غیرقابل تشخیص را دریافت و حفظ می‌کنند، می‌توانند زندگی طولانی و سالمی داشته باشند و HIV را از طریق رابطه جنسی به شرکای HIV منفی خود منتقل نمی‌کنند.

علاوه بر این، روش‌های مؤثر مختلفی برای جلوگیری از ابتلا به HIV از طریق رابطه جنسی یا مصرف مواد مخدر وجود دارد، از جمله پیشگیری قبل از مواجهه (PrEP)، دارویی که افراد در معرض خطر ابتلا به HIV برای جلوگیری از ابتلا به HIV از طریق رابطه جنسی یا مصرف مواد مخدر تزریقی مصرف می‌کنند، و پیشگیری پس از مواجهه (PEP)، داروی HIV که ظرف ۷۲ ساعت پس از مواجهه احتمالی برای جلوگیری از شیوع ویروس مصرف می‌شود.

ایدز چیست؟
ایدز مرحله نهایی عفونت HIV است که زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به دلیل ویروس به شدت آسیب دیده است.

در ایالات متحده، اکثر افراد مبتلا به عفونت اچ‌آی‌وی به ایدز مبتلا نمی‌شوند. دلیل این امر این است که آنها داروهای اچ‌آی‌وی را طبق دستور پزشک مصرف می‌کنند و از پیشرفت بیماری جلوگیری می‌کنند تا از این امر جلوگیری شود.

فرد مبتلا به اچ‌آی‌وی زمانی به ایدز مبتلا تلقی می‌شود که:

تعداد سلول‌های CD4 آنها به کمتر از ۲۰۰ سلول در هر میلی‌متر مکعب خون (۲۰۰ سلول در هر میلی‌متر مکعب) می‌رسد. (در فردی با سیستم ایمنی سالم، تعداد CD4 بین ۵۰۰ تا ۱۶۰۰ سلول در هر میلی‌متر مکعب است.) یا صرف نظر از تعداد CD4 خود، به یک یا چند عفونت فرصت‌طلب مبتلا می‌شوند.
بدون داروهای اچ‌آی‌وی، افراد مبتلا به ایدز معمولاً فقط حدود ۳ سال زنده می‌مانند. وقتی کسی به یک بیماری فرصت‌طلب خطرناک مبتلا می‌شود، امید به زندگی بدون درمان به حدود ۱ سال کاهش می‌یابد. داروهای اچ‌آی‌وی هنوز هم می‌توانند در این مرحله از عفونت اچ‌آی‌وی به افراد کمک کنند و حتی می‌توانند نجات‌بخش باشند. اما افرادی که بلافاصله پس از ابتلا به اچ‌آی‌وی، مصرف داروهای اچ‌آی‌وی را شروع می‌کنند، مزایای بیشتری را تجربه می‌کنند. به همین دلیل است که آزمایش اچ‌آی‌وی برای همه ما بسیار مهم است.

چگونه بفهمم که HIV دارم؟
تنها راه برای فهمیدن اینکه آیا HIV دارید یا خیر، آزمایش دادن است. آزمایش نسبتاً ساده و راحت است. می‌توانید از ارائه دهنده خدمات درمانی خود بخواهید که آزمایش HIV برایتان انجام دهد. بسیاری از کلینیک‌های پزشکی، برنامه‌های ترک اعتیاد، مراکز بهداشت جامعه. اگر شرایط لازم برای همه این موارد را ندارید، بیمارستان نیز انتخاب خوبی برای شماست.

خودآزمایی HIVهمچنین یک گزینه است. خودآزمایی به افراد این امکان را می‌دهد که آزمایش HIV را انجام دهند و نتیجه آن را در خانه یا مکان خصوصی دیگری دریافت کنند. شرکت ما اکنون در حال توسعه خودآزمایی است. انتظار می‌رود آزمایش خانگی و آنالایزر کوچک خانگی در سال آینده با همه شما ملاقات کنند. بیایید با هم منتظر آنها باشیم!