پپتید C (C-peptide) و انسولین (انسولین) دو مولکول هستند که توسط سلول های جزایر پانکراس در طی سنتز انسولین تولید می شوند. تفاوت منبع: پپتید C محصول جانبی سنتز انسولین توسط سلول های جزایر است. هنگامی که انسولین سنتز می شود، پپتید C در همان زمان سنتز می شود. بنابراین، پپتید C فقط می تواند در سلول های جزایر سنتز شود و توسط سلول های خارج از جزایر تولید نمی شود. انسولین هورمون اصلی است که توسط سلول‌های جزایر پانکراس سنتز می‌شود و در خون ترشح می‌شود که سطح قند خون را کنترل می‌کند و جذب و استفاده از گلوکز را افزایش می‌دهد. تفاوت عملکرد: عملکرد اصلی پپتید C حفظ تعادل بین گیرنده های انسولین و انسولین و مشارکت در سنتز و ترشح انسولین است. سطح پپتید C می تواند به طور غیر مستقیم وضعیت عملکردی سلول های جزایر را منعکس کند و به عنوان شاخصی برای ارزیابی عملکرد جزایر استفاده می شود. انسولین هورمون اصلی متابولیک است که باعث جذب و استفاده از گلوکز توسط سلول ها، کاهش غلظت قند خون و تنظیم فرآیند متابولیک چربی و پروتئین می شود. تفاوت غلظت خون: سطح پپتید C در خون پایدارتر از سطح انسولین است زیرا کندتر پاک می شود. غلظت انسولین خون تحت تأثیر عوامل زیادی از جمله مصرف غذا در دستگاه گوارش، عملکرد سلول های جزایر، مقاومت به انسولین و غیره قرار می گیرد. به طور خلاصه، پپتید C محصول جانبی انسولین است که عمدتاً برای ارزیابی عملکرد سلول های جزایر استفاده می شود. انسولین اصلی ترین هورمون متابولیک است که برای تنظیم خون استفاده می شود