پپتید C (پپتید C) و انسولین (انسولین) دو مولکولی هستند که توسط سلول‌های جزایر لانگرهانس در طول سنتز انسولین تولید می‌شوند. تفاوت منبع: پپتید C یک محصول جانبی سنتز انسولین توسط سلول‌های جزایر لانگرهانس است. هنگامی که انسولین سنتز می‌شود، پپتید C نیز همزمان سنتز می‌شود. بنابراین، پپتید C فقط می‌تواند در سلول‌های جزایر لانگرهانس سنتز شود و توسط سلول‌های خارج از جزایر لانگرهانس تولید نخواهد شد. انسولین هورمون اصلی سنتز شده توسط سلول‌های جزایر لانگرهانس است که به خون آزاد می‌شود و سطح قند خون را کنترل کرده و جذب و استفاده از گلوکز را افزایش می‌دهد. تفاوت عملکرد: عملکرد اصلی پپتید C حفظ تعادل بین انسولین و گیرنده‌های انسولین و شرکت در سنتز و ترشح انسولین است. سطح پپتید C می‌تواند به طور غیرمستقیم وضعیت عملکردی سلول‌های جزایر لانگرهانس را منعکس کند و به عنوان شاخصی برای ارزیابی عملکرد جزایر لانگرهانس استفاده می‌شود. انسولین هورمون متابولیک اصلی است که جذب و استفاده از گلوکز توسط سلول‌ها را افزایش می‌دهد، غلظت قند خون را کاهش می‌دهد و روند متابولیک چربی و پروتئین را تنظیم می‌کند. تفاوت غلظت خون: سطح خونی پپتید C پایدارتر از سطح انسولین است زیرا کندتر از بدن دفع می‌شود. غلظت خونی انسولین تحت تأثیر عوامل زیادی از جمله مصرف غذا در دستگاه گوارش، عملکرد سلول‌های جزیره‌ای، مقاومت به انسولین و غیره قرار می‌گیرد. به طور خلاصه، پپتید C یک محصول جانبی انسولین است که در درجه اول برای ارزیابی عملکرد سلول‌های جزیره‌ای استفاده می‌شود، در حالی که انسولین هورمون متابولیک اصلی مورد استفاده برای تنظیم خون است.