Helicobacter pylori (Hp), gizakien gaixotasun infekzioso ohikoenetako bat. Gaixotasun askoren arrisku-faktorea da, hala nola, ultzera gastrikoa, gastritis kronikoa, adenokartzinoma gastrikoa eta baita mukosarekin lotutako ehun linfoide (MALT) linfoma ere. Ikerketek frogatu dute Hp desagerrarazteak minbizi urdaileko arriskua murrizten duela, ultzeraren sendatze-tasa handitu eta gaur egun sendagaiekin konbinatu beharrak Hp zuzenean desagerrarazi dezakeela. Desagerrarazteko aukera kliniko ugari daude eskuragarri: infekzioaren lehen lerroko tratamenduak terapia hirukoitza estandarra, terapia laukoitza espektorantea, terapia sekuentziala eta aldibereko terapia barne hartzen ditu. 2007an, American College of Gastroenterology-k terapia hirukoitza klaritromizinarekin konbinatu zuen lehen lerroko terapia gisa, klaritromizina jaso ez eta penizilina alergiarik ez zuten pertsonak desagerrarazteko. Hala ere, azken hamarkadetan, terapia hirukoitz estandarraren desagerrarazte-tasa ≤% 80koa izan da herrialde gehienetan. Kanadan, klaritromizinaren erresistentzia-tasa 1990ean % 1etik 2003an % 11ra igo da. Tratatutako pertsonen artean, botiken erresistentzia-tasa % 60tik gorakoa zela jakinarazi zen. Klaritromizinaren erresistentzia desagerrarazteko porrotaren kausa nagusia izan daiteke. Maastricht IV adostasun txostena klaritromizinarekiko erresistentzia handia duten eremuetan (% 15etik % 20tik gorako erresistentzia-tasa), terapia hirukoitza estandarra terapia laukoitza edo sekuentzial batekin ordezkatuz espektorantearekin eta/edo esputorik gabe, kilate Terapia laukoa ere lehen gisa erabil daiteke. -line terapia mycinarekiko erresistentzia txikia duten eremuetan. Goiko metodoez gain, PPI gehi amoxizilina dosi handiak edo rifampicina, furazolidona, levofloxacin bezalako antibiotiko alternatiboak ere proposatu dira lehen lerroko tratamendu alternatibo gisa.

Terapia hirukoitz estandarraren hobekuntza

1.1 Terapia laukoitza

Terapia hirukoitz estandarraren desagerrarazte-tasa jaisten den heinean, erremedio gisa, terapia laukoitzak desagerratze-tasa handia du. Shaikh et al. Hp infekzioa zuten 175 paziente artatu zituzten, protokolo bakoitzeko (PP) analisia eta asmoa erabiliz. Tratatzeko asmoaren (ITT) analisiaren emaitzek terapia hirukoitzaren desagerratze tasa ebaluatu dute: PP=% 66 (49/74, % 95 CI: 55-76), ITT=% 62 (49/79, % 95). CI: 51-72); terapia laukoitzak desagerrarazteko tasa handiagoa du: PP = % 91 (102/112, % 95 CI: 84-95), ITT = % 84: (102/121, % 95 CI : 77 ~ 90). Hp desagerrarazteko arrakasta-tasa huts egindako tratamendu bakoitzaren ondoren murriztu zen arren, tinturaren tratamendu laukoitzak frogatu zuen desagerrarazteko tasa altua (% 95) terapia hirukoitzaren porrotaren ondoren erremedio gisa. Beste ikerketa batek ere antzeko ondorio batera heldu zuen: terapia hirukoitza estandarraren eta levofloxacinaren terapia hirukoitzaren porrotaren ondoren, bario-terapia laukoitzaren desagerrarazte-tasa % 67 eta % 65 izan zen, hurrenez hurren, penizilinarekiko alergia zutenentzat edo handiak jaso zituzten gaixoetan. laktona ziklikoko antibiotikoak, terapia laukoitza expectoranta ere hobesten da. Jakina, tratamendu laukoitzaren tintura erabiltzeak gertakari kaltegarriak izateko probabilitate handiagoa du, hala nola goragalea, beherakoa, sabeleko mina, melena, zorabioak, buruko mina, zapore metalikoa, etab., baina espektorantea Txinan oso erabilia denez, da. lortzeko nahiko erraza da, eta desagerrarazte-tasa handiagoa du tratamendu erremedio gisa erabil daiteke. Merezi du klinikan sustatzea.

1,2 SQT

SQT PPI + amoxizilinarekin tratatu zen 5 egunez, ondoren PPI + klaritromizina + metronidazolarekin tratatu zen 5 egunez. Gaur egun SQT gomendatzen da Hp-ren lehen lerroko desagerrarazteko terapia gisa. SQT-n oinarritutako Koreako sei entsegu ausazko kontrolatuen (RCT) meta-analisia % 79,4 (ITT) eta % 86,4 (PP) da, eta HQ SQT desagerraraztea. ~ 2.209), mekanismoa izan daiteke lehenengo 5d (edo 7d) amoxizilina erabiltzea zelula hormetako klaritromizina isurketa kanala suntsitzeko, klaritromizinaren eragina eraginkorragoa izan dadin. SQT atzerrian terapia hirukoitz estandarraren porrotaren erremedio gisa erabiltzen da. Hala ere, ikerketek frogatu dute terapia hirukoitzaren desagerrarazte-tasa (%82,8) denbora luzean (14d) terapia sekuentzial klasikoarena baino handiagoa dela (%76,5). Ikerketa batek ere aurkitu zuen ez zegoela alde handirik ez zegoela Hp desagerrarazteko tasetan SQT eta terapia hirukoitz estandarraren artean, eta hori klaritromizinaren erresistentzia tasa handiagoarekin erlazionatuta egon daiteke. SQT-k tratamendu luzeagoa du, eta horrek pazientearen betetzea murrizten du eta ez da egokia klaritromizinarekiko erresistentzia handia duten eremuetarako, beraz, SQT-k tintura erabiltzeko kontraindikazioak izan daitezkeen kontuan izan daiteke.

1.3 Terapia laguntzailea

Terapia osagarria PPI da amoxizilina, metronidazol eta klaritromizinarekin konbinatuta. Meta-analisi batek frogatu zuen desagerrarazteko tasa terapia hirukoitza estandarra baino handiagoa zela. Beste meta-analisi batek ere desagerrarazteko tasa (% 90) terapia hirukoitz estandarrarena (% 78) baino nabarmen handiagoa izan zen. Maastricht IV Adostasunak iradokitzen du SQT edo aldibereko terapia erabil daitekeela espektoranterik ezean, eta bi terapien desagerrarazteko tasak antzekoak dira. Hala ere, klaritromizina metronidazolarekiko erresistentea den eremuetan, onuragarriagoa da aldibereko terapiarekin. Hala ere, terapia honek hiru antibiotiko mota ditu, tratamenduaren hutsegitearen ondoren antibiotikoen aukeraketa murriztuko da, beraz, ez da gomendagarria lehen tratamendu-plan gisa, klaritromizina eta metronidazol erresistenteak diren eremuetan izan ezik. Klaritromizina eta metronidazolarekiko erresistentzia txikia duten eremuetan erabiltzen da gehienbat.

1.4 dosi handiko terapia

Ikerketek aurkitu dute PPI eta amoxizilina administrazioaren dosia eta/edo maiztasuna handitzea % 90 baino handiagoa dela. Amoxizilinak Hp-n duen efektu bakterizida denboraren araberakoa dela uste da, eta, beraz, eraginkorragoa da administrazioaren maiztasuna areagotzea. Bigarrenik, urdaileko pHa 3 eta 6 artean mantentzen denean, erreplikazioa modu eraginkorrean inhibitu daiteke. Urdaileko pH-a 6tik gorakoa denean, Hp-a ez da gehiago errepikatuko eta amoxizilinarekiko sentikorra da. Ren et al-ek ausazko saiakuntza kontrolatuak egin zituzten Hp positiboak zituzten 117 pazientetan. Dosi altuko taldeari amoxizilina 1g, tid eta rabeprazol 20mg, bid, eta kontrol-taldeari amoxizilina 1g, tid eta rabeprazol. 10mg, bid, tratamenduaren 2 asteren ondoren, dosi altuko taldearen Hp desagerrarazteko tasa % 89,8 (ITT), % 93,0 (PP) izan zen, kontrol taldea baino nabarmen handiagoa: % 75,9 (ITT), % 80,0 (PP), P <0,05. Estatu Batuetako ikerketa batek erakutsi zuen esomeprazol 40 mg erabiliz, ld + amoxizilina 750 mg, 3 egunetan, ITT = % 72,2 14 eguneko tratamenduaren ondoren, PP = % 74,2. Franceschi et al. Atzera begirako hiru tratamendu aztertu ziren: 1 terapia hirukoitz estandarra: lansoola 30mg, bid, klaritromizina 500mg, bid, amoxizilina 1000mg, bid, 7d; 2 dosi handiko terapia: Lansuo Carbazol 30mg, bid, clarithromycin 500mg, bid, amoxicillin 1000mg, tid, tratamenduaren ikastaroa 7d da; 3SQT: lansoprazol 30mg, bid + amoxizilina 1000mg, bid tratamendua 5d, lansoprazol 30mg bid, kilate 500mg bid eta tinidazol 500mg bid 5 egunez tratatu ziren. Hiru tratamendu-erregimenen desagerrarazteko tasak honako hauek izan ziren: % 55, % 75 eta % 73. Dosi altuko terapiaren eta terapia hirukoitzaren estandarraren arteko aldea estatistikoki esanguratsua zen, eta aldea SQTrekin alderatu zen. Ez da estatistikoki esanguratsua. Jakina, ikerketek frogatu dute dosi altuko omeprazol eta amoxizilina terapiak ez dituztela eraginkortasunez desagerrarazteko tasak hobetu, ziurrenik CYP2C19 genotipoaren ondorioz. PPI gehienak CYP2C19 entzimak metabolizatzen ditu, beraz CYP2C19 genearen metabolitoaren indarrak PPIren metabolismoan eragina izan dezake. Esomeprazole P450 3 A4 zitokromoaren bidez metabolizatzen da batez ere, eta horrek CYP2C19 genearen eragina murriztu dezake neurri batean. Horrez gain, PPIaz gain, amoxizilina, rifampicina, furazolidona, levofloxacin ere gomendatzen dira dosi handiko tratamendu alternatibo gisa.

Mikrobioen prestaketa konbinatua

Terapia estandarrari agente ekologiko mikrobiarrak (MEA) gehitzeak kontrako erreakzioak murrizten ditu, baina oraindik eztabaidagarria da Hp desagerrarazteko tasa handitu daitekeen. Metaanalisi batek B. sphaeroides-en terapia hirukoitzak terapia hirukoitzarekin konbinatuta bakarrik Hp desagerrarazteko tasa handitu zuela (4 ausazko kontrolatutako entsegu, n=915, RR=l.13, % 95eko CI: 1.05) ~ 1.21) ere murrizten zuen. erreakzio kaltegarriak, beherakoa barne. Zhao Baomin et al. Era berean, probiotikoen konbinazioak desagerrarazte-tasa nabarmen hobetu dezakeela erakutsi zuen, nahiz eta tratamenduaren ikastaroa laburtu ondoren, desagerrarazte-tasa handia dago oraindik. Hp positiboa duten 85 pazienteren azterketa bat ausaz banatu zen Lactobacillus 20 mg bid, clarithromycin 500 mg bid eta tinidazol 500 mg bid. , B. cerevisiae, Lactobacillus bifidobacteria-rekin konbinatuta, plazeboa astebetez, bete astero sintomaren ikerketari buruzko galdetegi bat 4 astez, 5 eta 7 aste geroago infekzioa egiaztatzeko, ikerketak aurkitu zuen: probiotikoen taldea eta erosotasuna Ez zen esanguratsurik egon. taldeen arteko desagerrarazte-tasaren aldea, baina talde probiotiko guztiak abantailatsuagoak izan ziren erreakzio kaltegarriak prebenitzeko kontrol-taldea baino, eta ez zen alde handirik egon erreakzio kaltegarrien intzidentzian probiotiko taldeen artean. Probiotikoek Hp desagerrarazten duten mekanismoa oraindik ez dago argi, eta atxikimendu-gune lehiakorrak eta hainbat substantziarekin, hala nola azido organikoekin eta bakteriopeptidoekin, inhibitu edo inaktiba daitezke. Hala ere, ikerketa batzuek aurkitu dute probiotikoen konbinazioak ez duela desagerrarazteko tasa hobetzen, eta hori probiotikoen efektu gehigarriarekin erlazionatu daiteke antibiotikoak nahiko eraginkorrak ez direnean soilik. Oraindik ikerketa-espazio handia dago probiotiko bateratuetan, eta ikerketa gehiago behar dira probiotikoen prestakinen motei, tratamendu-ikastaroei, zantzuei eta denborari buruz.

Hp desagerrarazteko tasa eragiten duten faktoreak

Hp desagerraraztea eragiten duten hainbat faktorek honako hauek dira: antibiotikoen erresistentzia, eskualde geografikoa, pazientearen adina, erretzearen egoera, betetzea, tratamendu-denbora, bakterio-dentsitatea, gastritis atrofiko kronikoa, azido gastrikoaren kontzentrazioa, PPIren erantzun indibiduala eta CYP2C19 genearen polimorfismoa. Presentzia. Ikerketek jakinarazi dute aldagai bakarreko analisian, adina, bizitoki-eremua, botikak, gaixotasun gastrointestinala, komorbiditatea, desagerrarazteko historia, PPI, tratamenduaren ikastaroa eta tratamenduaren atxikimendua desagerrarazteko tasekin lotzen direla. Horrez gain, balizko gaixotasun kroniko batzuk, hala nola, diabetesa, hipertentsioa, giltzurruneko gaixotasun kronikoa, gibeleko gaixotasun kronikoa eta biriketako gaixotasun kronikoa ere erlazionatuta egon daitezke Hp desagerrarazteko tasarekin. Hala ere, oraingo ikerketaren emaitzak ez dira berdinak, eta eskala handiko azterketa gehiago behar dira.