Helicobacter pylori (Hp), gizakiengan infekzio-gaixotasun ohikoenetako bat. Arrisku-faktore bat da gaixotasun askotarako, hala nola urdaileko ultzera, gastritis kronikoa, urdaileko adenokartzinoma eta baita mukosarekin lotutako ehun linfoidearen (MALT) linfoma. Ikerketek erakutsi dute Hp-ren ezabatzeak urdaileko minbizia izateko arriskua murriztu dezakeela, ultzeren sendatze-tasa handitu dezakeela eta, gaur egun, Hp zuzenean ezabatzeko sendagaiekin konbinatu behar dela. Hainbat aukera kliniko daude ezabatzeko: infekzioaren lehen lerroko tratamenduak hirukoitz terapia estandarra, espektorante laukoitz terapia, terapia sekuentziala eta terapia konkomitatzailea barne hartzen ditu. 2007an, American College of Gastroenterology-k hirukoitz terapia klaritromizinarekin konbinatu zuen lehen lerroko terapia gisa klaritromizina jaso ez zuten eta penizilina alergiarik ez zuten pertsonak ezabatzeko. Hala ere, azken hamarkadetan, hirukoitz terapia estandarraren ezabatze-tasa %80 baino txikiagoa izan da herrialde gehienetan. Kanadan, klaritromizinaren erresistentzia-tasa % 1etik (1990ean) % 11ra igo da (2003an). Tratatutako pertsonen artean, erresistentzia-tasa % 60tik gorakoa ere izan zela jakinarazi zen. Klaritromizinarekiko erresistentzia izan daiteke erradikazioaren porrotaren kausa nagusia. Maastrichteko IV. adostasunak jakinarazi du klaritromizinarekiko erresistentzia handia duten eremuetan (% 15etik % 20ra bitarteko erresistentzia-tasa), terapia hirukoitza estandarra laukoitz edo sekuentzial terapia batekin ordezkatzea espektorantearekin eta/edo karkaxarik gabe, eta terapia laukoitza lehen lerroko terapia gisa ere erabil daiteke mizinarekiko erresistentzia txikia duten eremuetan. Goiko metodoez gain, PPI dosi altuak gehi amoxizilina edo antibiotiko alternatiboak, hala nola rifampizina, furazolidona eta levofloxazinoa, ere iradoki dira lehen lerroko tratamendu alternatibo gisa.

Terapia hirukoitz estandarraren hobekuntza

1.1 Terapia laukoitza

Terapia hirukoitz estandarraren ezabatze-tasa jaisten den heinean, erremedio gisa, terapia laukoitzak ezabatze-tasa handia du. Shaikh et al.-ek Hp infekzioa zuten 175 paziente tratatu zituzten, protokoloaren araberako (PP) analisia eta asmoa erabiliz. Tratatzeko asmoaren (ITT) analisiaren emaitzek terapia hirukoitz estandarraren ezabatze-tasa ebaluatu zuten: PP = % 66 (49/74, % 95eko BI: 55-76), ITT = % 62 (49/79, % 95eko BI: 51-72); terapia laukoitzak ezabatze-tasa handiagoa du: PP = % 91 (102/112, % 95eko BI: 84-95), ITT = % 84: (102/121, % 95eko BI: 77 ~ 90). Hp ezabatzearen arrakasta-tasa tratamendu huts egin ondoren murriztu bazen ere, tinturaren tratamendu laukoitzak ezabatze-tasa handia (% 95) izan zuela frogatu zen erremedio gisa terapia hirukoitz estandarraren porrotaren ondoren. Beste ikerketa batek ere ondorio antzeko batera iritsi zen: terapia hirukoitz estandarraren eta levofloxazinoaren terapia hirukoitzaren porrotaren ondoren, bario terapia laukoitzaren desagerrarazteko tasa % 67koa eta % 65ekoa izan zen, hurrenez hurren, penizilinarekiko alergia zutenen edo dosi handiak jaso zituztenen artean. Laktona zikliko antibiotikoak hartzen dituzten pazienteen kasuan, espektorante terapia laukoitza ere nahiago da. Jakina, tintura terapia laukoitzaren erabilerak gertakari kaltegarriak izateko probabilitate handiagoa du, hala nola goragalea, beherakoa, sabeleko mina, melena, zorabioak, buruko mina, zapore metalikoa, etab., baina espektorantea Txinan asko erabiltzen denez, nahiko erraza da lortzea, eta desagerrarazteko tasa handiagoa du, tratamendu erremedial gisa erabil daitekeena. Merezi du klinikan sustatzea.

1.2 SQT

SQT PPI + amoxizilinarekin tratatu zen 5 egunez, eta ondoren PPI + klaritromizina + metronidazolarekin tratatu zen 5 egunez. Gaur egun, SQT gomendatzen da HP-rako lehen lerroko desagerrarazteko terapia gisa. SQT-n oinarritutako sei entsegu kontrolatu ausazkoen (ECA) metaanalisi batek % 79,4 (ITT) eta % 86,4 (PP) erakusten du, eta SQT-ren desagerrarazteko tasa terapia hirukoitz estandarra baino handiagoa da, % 95eko CI: 1,403 ~ 2,209), mekanismoa izan daiteke lehenengo 5 egunek (edo 7 egunek) amoxizilina erabiltzea zelula-horman dagoen klaritromizinaren kanporatze-kanala suntsitzeko, klaritromizinaren efektua eraginkorragoa bihurtuz. SQT askotan erabiltzen da terapia hirukoitz estandarraren porrotaren erremedio gisa atzerrian. Hala ere, ikerketek erakutsi dute terapia hirukoitzaren desagerrarazteko tasa (% 82,8) denbora luzean (14 egun) terapia sekuentzial klasikoarena (% 76,5) baino handiagoa dela. Ikerketa batek ere aurkitu zuen ez zegoela alde nabarmenik Hp desagerrarazteko tasetan SQTren eta terapia hirukoitz estandarraren artean, eta hori klaritromizinaren erresistentzia-tasa handiagoarekin erlazionatuta egon daiteke. SQTk tratamendu-ibilbide luzeagoa du, eta horrek pazienteen betetzea murriztu dezake eta ez da egokia klaritromizinarekiko erresistentzia handia duten eremuetarako, beraz, SQT kontuan hartu daiteke tintura erabiltzeko kontraindikazioak daudenean.

1.3 Laguntzaile terapia

Laguntzeko terapia PPI amoxizilinarekin, metronidazolarekin eta klaritromizinarekin konbinatuta dago. Metaanalisi batek erakutsi zuen desagerrarazteko tasa terapia hirukoitz estandarra baino handiagoa zela. Beste metaanalisi batek ere aurkitu zuen desagerrarazteko tasa (% 90) terapia hirukoitz estandarra baino nabarmen handiagoa zela (% 78). Maastrichteko IV. Adostasunak iradokitzen du SQT edo bateragarria den terapia espektoranterik gabe erabil daitekeela, eta bi terapien desagerrarazteko tasak antzekoak direla. Hala ere, klaritromizina metronidazolarekiko erresistentea den eremuetan, abantailagarriagoa da bateragarria den terapia. Hala ere, lagungarri den terapiak hiru antibiotiko mota dituenez, antibiotikoen aukera murriztuko da tratamendua huts egin ondoren, beraz, ez da gomendatzen lehen tratamendu plan gisa, klaritromizina eta metronidazolarekiko erresistenteak diren eremuetan izan ezik. Gehienbat klaritromizinarekiko eta metronidazolarekiko erresistentzia txikia duten eremuetan erabiltzen da.

1.4 dosi handiko terapia

Ikerketek aurkitu dute PPI eta amoxizilinaren dosia eta/edo administrazio-maiztasuna % 90 baino handiagoa dela. Amoxizilinak Hp-n duen efektu bakterizida denboraren araberakoa dela uste da, eta, beraz, eraginkorragoa da administrazio-maiztasuna handitzea. Bigarrenik, urdaileko pHa 3 eta 6 artean mantentzen denean, erreplikazioa eraginkortasunez inhibi daiteke. Urdaileko pHa 6tik gorakoa denean, Hp-k ez du gehiago erreplikatuko eta amoxizilinarekiko sentikorra da. Ren et al.-ek ausazko kontrolatutako saiakuntzak egin zituzten Hp positiboak zituzten 117 pazientetan. Dosi altuko taldeari amoxizilina 1 g, hiru aldiz egunean, eta rabeprazol 20 mg, bi aldiz egunean, eta kontrol-taldeari amoxizilina 1 g, hiru aldiz egunean, eta rabeprazol. 10 mg, bi aldiz, 2 asteko tratamenduaren ondoren, dosi handiko taldeko Hp desagerrarazteko tasa % 89,8 (ITT), % 93,0 (PP) izan zen, kontrol-taldearekin alderatuta nabarmen handiagoa: % 75,9 (ITT), % 80,0 (PP), P < 0,05. Estatu Batuetako ikerketa batek erakutsi zuen esomeprazol 40 mg, ld + amoxizilina 750 mg erabiliz, 3 egunez, ITT = % 72,2 zela 14 eguneko tratamenduaren ondoren, PP = % 74,2. Franceschi et al.-ek atzera begira aztertu zituzten hiru tratamendu: 1 terapia hirukoitz estandarra: lansoola 30 mg, bi aldiz, klaritromizina 500 mg, bi aldiz, amoxizilina 1000 mg, bi aldiz, 7 egun; 2 dosi handiko terapia: Lansoprazol 30 mg, bi aldiz, klaritromizina 500 mg, bi aldiz, amoxizilina 1000 mg, hiru aldiz, tratamendua 7 egunekoa da; 3SQT: lansoprazol 30 mg, bi aldiz + amoxizilina 1000 mg, bi aldiz tratamendua 5 egunez, lansoprazol 30 mg bi aldiz, kilateko 500 mg-ko bi aldiz eta tinidazol 500 mg-ko bi aldiz 5 egunez tratatu ziren. Hiru tratamendu-erregimenen ezabatze-tasak hauek izan ziren: % 55, % 75 eta % 73. Dosi handiko terapiaren eta terapia hirukoitz estandarraren arteko aldea estatistikoki esanguratsua izan zen, eta aldea SQT-rekin alderatu zen. Ez da estatistikoki esanguratsua. Noski, ikerketek erakutsi dute omeprazol eta amoxizilina dosi handiko terapiek ez dutela eraginkortasunez hobetu ezabatze-tasak, ziurrenik CYP2C19 genotipoagatik. PPI gehienak CYP2C19 entzimak metabolizatzen ditu, beraz, CYP2C19 genearen metabolitoaren indarrak PPIen metabolismoan eragina izan dezake. Esomeprazola batez ere zitokromo P450 3 A4 entzimak metabolizatzen du, eta horrek CYP2C19 genearen eragina neurri batean murriztu dezake. Horrez gain, PPIez gain, amoxizilina, rifampizina, furazolidona eta levofloxazinoa ere gomendatzen dira dosi altuko tratamendu alternatiba gisa.

Mikrobioen prestaketa konbinatua

Terapia estandarrari agente ekologiko mikrobianoak (MEA) gehitzeak erreakzio kaltegarriak murriztu ditzake, baina oraindik eztabaidagarria da Hp-ren desagerrarazketa-tasa handitu daitekeen ala ez. Metaanalisi batek aurkitu zuen B. sphaeroides-en terapia hirukoitzak, terapia hirukoitzarekin bakarrik konbinatuta, Hp-ren desagerrarazketa-tasa handitu zuela (4 ausazko kontrolatutako saiakuntza, n=915, RR=1.13, %95eko CI: 1.05) ~1.21), eta baita erreakzio kaltegarriak murrizten ere, beherakoa barne. Zhao Baomin et al.-ek ere erakutsi zuten probiotikoen konbinazioak desagerrarazketa-tasa nabarmen hobetu dezakeela, eta tratamendua laburtu ondoren ere, desagerrarazketa-tasa handia dela oraindik. Hp positiboak zituzten 85 pazienteren ikerketa bat ausazko 4 taldetan banatu zen: Lactobacillus 20 mg bi aldiz, klaritromizina 500 mg bi aldiz eta tinidazol 500 mg bi aldiz. , B. cerevisiae, Lactobacillus bifidobakterioekin konbinatuta, plazeboa astebetez, sintomen ikerketari buruzko galdetegi bat bete astero 4 astez, 5-7 aste geroago infekzioa egiaztatzeko, ikerketak aurkitu zuen: probiotikoen taldea eta erosotasuna Ez zegoen alde nabarmenik taldeen arteko desagerrarazteko tasan, baina probiotiko talde guztiek abantaila handiagoa izan zuten erreakzio kaltegarriak prebenitzeko kontrol taldea baino, eta ez zegoen alde nabarmenik erreakzio kaltegarrien intzidentzian probiotiko taldeen artean. Probiotikoek Hp desagerrarazteko duten mekanismoa oraindik ez dago argi, eta atxikipen gune lehiakorrak eta hainbat substantzia, hala nola azido organikoak eta bakteriopeptidoak, inhibitatu edo inaktibatu ditzakete. Hala ere, ikerketa batzuek aurkitu dute probiotikoen konbinazioak ez duela desagerrarazteko tasa hobetzen, eta hori probiotikoen efektu gehigarriarekin erlazionatuta egon daiteke antibiotikoak nahiko eraginkorrak ez direnean bakarrik. Oraindik ikerketa-tarte handia dago probiotiko bateratuetan, eta ikerketa gehiago behar dira probiotikoen prestakinen motei, tratamendu-ikastaroei, zantzuei eta denborari buruz.

Hp desagerrarazteko tasa eragiten duten faktoreak

HP errotik kentzean eragina duten hainbat faktoreren artean daude antibiotikoen erresistentzia, eskualde geografikoa, pazientearen adina, erretzaile izatea, tratamenduaren betetzea, tratamenduaren denbora, bakterioen dentsitatea, gastritis atrofiko kronikoa, urdaileko azidoaren kontzentrazioa, PPIarekiko banakako erantzuna eta CYP2C19 genearen polimorfismoa. Presentzia. Ikerketek jakinarazi dute aldagai bakarreko analisietan, adina, bizilekua, botikak, digestio-aparatuko gaixotasunak, komorbilitatea, errotik kentzearen historia, PPI, tratamendua eta tratamenduarekiko atxikimendua errotik kentzearen tasekin lotuta daudela. Horrez gain, balizko gaixotasun kroniko batzuk, hala nola diabetesa, hipertentsioa, giltzurrunetako gaixotasun kronikoa, gibeleko gaixotasun kronikoa eta biriketako gaixotasun kronikoa ere HP-ren errotik kentzearen tasarekin lotuta egon daitezke. Hala ere, egungo ikerketaren emaitzak ez dira berdinak, eta eskala handiko ikerketa gehiago behar dira.